استاد فرامرز پایور سه ویژگی زیر را از خصویات سبک استاد کریمی ذکر میکند: ۱) اشعار به اصطلاح تکهپاره و جداجدا از یکدیگر نباشند. ۲) مفهوم اشعار در بیان کاملا واضح باشد. ۳) بخصوص از کلماتی از قبیل امان، جانم، حبیب که اغلب تحتاللفظ خوانندگان است جدا احتراز شود. استاد علی تجویدی نیز در توصیف کریمی مینویسد: آوای کریمی مملو از مهربانی و بیگناهی بود، هنر کریمی متاثر از افکار و اندیشهها و خلق و خوی باطنیش بود. او هنر را برای هنر طالب بود، آنچه میدانست به شاگردان میآموخت.
ردیف محمود کریمی
از محمود کریمی، ردیف آوازی به جا ماندهاست که آن را در سالهای ۱۳۴۴ و ۱۳۴۵ تهیه و تنظیم کردهاست. این ردیف، از نمونههای اصیل و بینقص موسیقی ایرانی به شمار میرود و بهترین ردیف برای آموزش آواز و مرجع خوانندگان است.[۱] این ردیف با تلاش محمد تقی مسعودیه و با همکاری هوشنگ ظریف و رحمتالله بدیعی نتنویسی شدهاست. همچنین ارفع اطرایی این مجموعه را برای سازسنتور تنظیم کرده است.